زاده‌ی اضطراب جهانم

شدم عین این فعالین غرغرویی که خودم همیشه ازشون بدم میومد. همینا که بعد هر اتفاق بدو بدو میرفتن دم خونه‌ی آدما و میگفتن آهای مرد حسابی، آهای زن حسابی، چرا موضع نمی‌گیری؟ مگه نمیبینی که فلان شده؟ 

همیشه به اینجور آدما میگفتم که سرت توی زندگی خودت باشه. چیکار داری که کی موضع گرفته، کی نگرفته؟ شاید یکی دلش نخواد اصلا موضع بگیره. اصلا مگه موضع گرفتن زوریه؟

ما خون دیدیم، بعضیا ندیدن، بعضیا هم جور دیگه دیدن. همینه دنیا. هر کی یه جور میبینه. ولی من نمیتونم بشم آدم قبل آبانِ نود و هشت. میتونم؟